Mijn tweede week op mijn bezinning

Hallo,

Hier ben ik weer. Fijn dat je opnieuw weer even tijd maakt om mijn blog te lezen. In alle verwarring van vorige week ben ik mijn naam vergeten te zeggen aan jullie. Mijn naam is Herman. Ik ben hier nu al twee weken in Duinroos en ga jullie in deze blog vertellen hoe mijn tweede week verlopen is.
In het begin van deze week ben ik het dorpje wat gaan verkennen. Ik deed wat dagelijkse inkopen en kwam tot de conclusie dat de inwoners bijzonder vriendelijk waren. Vele mensen spraken me aan en toonden interesse in mij. Dit gaf me weer wat nieuwe moed en maakte mij heel blij. Hierdoor probeerde ik mij terug te concentreren op de positieve dingen van het leven. Ik begin mij stilaan thuis te voelen in mijn nieuwe omgeving en begin het nut van mijn bezinning te voelen. Verder begin ik terug in te zien dat ik mijn leven zo goed mogelijk moet verderzetten zonder mijn vrouw en er het beste van te maken. Toen ik terug aankwam in mijn vakantiewoning, besloot ik mijn oudste dochter Marie te telefoneren. Zij deelde mij het goede nieuws mee dat ze een kindje verwacht. Dit heeft nog een extra goede invloed op mijn gemoed en daarom besloot ik om de volgende dag iets lekkers klaar te maken. Wanneer ik dan ook nog in het weerbericht hoor dat het de volgende dag heel mooi weer gaat worden, keek ik al uit naar de volgende dag. De volgende dag genoot ik van alles wat ik zag, zoals het mooie strand, het zonnige weer en de vriendelijke mensen. Ik kwam tot de conclusie dat het leven te mooi is om zomaar achter te laten. Ik moet proberen ervan te genieten, ookal is mijn vrouw er niet meer. Ik bleef me optrekken aan het feit dat ik bompa gaworden en dit houdt mijn gemoedstoestand optimaal. Ik besloot nog even een avondwandelingetje te gaan maken en kwam verassend veel moeders met een kinderwagen tegen. Ik begon er al over te fantaseren en zag Marie al wandelen met haar kleine spruit. Deze gedachte deed me veel plezier en ik besloot om met die blije gevoel terug te keren naar mijn huisje en een goede nachtrust te hebben. Ik ben op de goede weg voor het verwerkingsproces van de dood van mijn vrouw, maar de weg is nog lang, heel lang!!!

Tot snel!!

Herman