Na 18 dagen op "vakantie"

Nogmaals welkom op mijn blog en fijn dat je geinteresseerd bent in mijn levensverhaal

We zijn nu al 18 dagen ver op mijn bezinning. Vandaag heb ik een negatieve wending meegemaakt aan het verwerkingsproces. Ik had geen flauw idee wat me bezielde maar toen ik deze morgen wakker werd, had ik helemaal geen zin om op te staan. Ik had geen energie om uit mijn bed te komen. Het liefst van al wou ik gewoon in mijn bed willen blijven liggen en er niet meer uit willen komen. Mijn rolluiken en gordijnen wou ik het liefst heel de dag gesloten houden en ik wou al het contact met de buitenwereld vermijden. Ik wist niet waarom ik mij zo slecht en ongelukkig voel, maar er was zeker en vast een reden voor. Het was al 12 uur en ik lag nog steeds in mijn bed een beetje depressief te zijn en plotseling schoot me te binnen waarom ik zo droevig was. Dit was de dag dat mijn vrouw normaal gezien jarig was en daardoor kreeg ik een slecht gevoel in mij.

Ik besloot toen maar om op te staan en proberen het slechte gevoel te verwerken. Dit zou echter nog heel moeilijk worden. Toen ik de trap afgegaan was en ik me aan de tafel zette voor het ontbijt, werd ik aan iets pijnlijk herinnerd namelijk dat mijn vrouw altijd een tasje koffie dronk. Deze herinnering kwam boven. Ik wou een boterham met choco eten, maar toen herinnerde ik mij dat mijn vrouw ervan hield om deze te doppen in haar tasje koffie. Ik besloot om niet te ontbijten omdat dit mij teveel deed herinneren aan mijn vrouw en ging wat buiten wandelen. Het was net de periode van de vogeltrek en toen ik de vogels zag vliegen naar het zuiden, dacht ik terug aan mijn vrouw want een hobby van mijn vrouw was vogels spotten en dit combineerden we dan met een gezellig wandelingetje. Ik wou terug naar mijn huisje, en wou stoppen met te denken aan mijn vrouw, maar dit was onmogelijk. In alles wat ik zag, dacht ik terug aan mijn vrouw. Ik begon mij depressief te voelen en had geen zin meer in het leven. Het was nog maar vier uur in de middag, maar ik wou al dat deze dag gedaan was. Het zou nog een heel lange dag worden en daarom besloot ik om te gaan slapen en hopelijk de volgende dag pas wakker te worden. Ik ging in mijn bed liggen en begon te wenen...