Een kijk in mijn leven

Dag beste lezer

Welkom op mijn blog, een blog van een gepensioneerde zestigplusser met twee kinderen. Ik ben een weduwenaar na de plotse dood van mijn vrouw ongeveer drie jaar geleden. Het gebeurt vaak dat ik me eenzaam voel en schrijf daarom mijn gevoelens neer in deze blog. Hopelijk is dit een manier om mijn eenzaamheid te overwinnen.
Mijn normale woonomgeving wordt me even te zwaar. Alle herinneringen aan mijn vrouw komen steeds terug. Ons huis, onze tuin,... Ik moet deze dingen even laten rusten. Daarom heb ik besloten om op bezinning te gaan en heb een huisje gehuurd op een Waddeneiland voor een maand. Hier kan ik helemaal tot rust komen, een beetje wandelen op het strand en al mijn zorgen vergeten.
Gedurende een week verblijf ik al in het vakantiehuisje en ik voel mij terug veel beter. Een uurtje geleden ben ik nog inkopen gaan doen, blokjes kaas voor vanavond  een lekkere knabbel voor de televisie heb. Ook heb ik een flesje wijn gekocht om het toch een beetje gezellig te hebben ook al ben ik alleen.
Een pijnlijk moment was toen ik gisteren in een restaurant ging eten, de tafel was gedekt voor twee personen. Dit was heel confronterend, want ik dacht terug aan de gezellige momenten met mijn vrouw op restaurant. Als wij aan tafel zaten, vielen er nooit stiltes. We voelden ons zo op ons gemak bij elkaar. Maar eerlijk gezegd, het eten smaakte niet. Heel de tijd moest ik kijken naar de lege stoel van mijn vrouw en hierdoor kreeg ik weer het gevoel van eenzaamheid. Dit gevoel had ik ook heel de tijd thuis, wanneer ik mijn kinderen zag. Mijn kinderen deden me altijd herinneren aan mijn vrouw, omdat ze zo goed voor hen zorgde. Eigenlijk had ik de wijn en de kaasblokjes niet mogen kopen, want dit was de lievelingscombinatie van mijn vrouw. Het zou beter zijn dat ik vanavond geen televisie kijk , want dat deed mijn vrouw ook heel graag al liggend in mijn armen. Zelfs op vakantie gaan en op het strand wandelen, alles doet mij aan mijn vrouw herinneren. Het probleem is dat ik bij alles terugdenk aan mijn vrouw en mij daardoor steeds eenzamer en eenzamer begin te voelen. Ik moet een oplossing proberen te vinden voor mijn eenzaamheid te laten verdwijnen. Deze week is het me nog niet gelukt. Hopelijk brengt volgende week wat beterschap.

Tot snel!!